چای کامبوچا در دنیا
در هر حال سرچشمه فناوری این اطلاعات در چین و مربوط به هزاران سال پیش بوده که در نهایت با گسترش به اروپا و آمریکا همراه بوده به طوری که امروزه به طور فزآینده ای تبدیل به نوشابه ای محبوب و مورد تایید مردم، در ایالات متحده و بریتانیا و همچنین دستورالعمل های سنتی بسیاری، برای دم نمودن و استفاده از این چای توسط مردم و شرکت های مختلفی بصورت انواع نوشابه های گازدار می باشد.
تحقیق و بررسی های بسیاری در مورد چای کامبوچا توسط محققین مختلف انجام گرفته که در اینجا به برخی از تحقیقات مذکور در طی ۴۰ مقاله ارائه شده و بسیاری از این مطالعات بر روی حیوانات (موش ها) در چین یا هند انجام پذیرفته و شامل آزمایش اثرات چای کامبوچا بر بیماری های مختلف بوده که برخی از نتایج یافت شده ذکر می گردد.
تحقیقی در سال ۲۰۱۲ بر روی خواص کاهنده قند و چربی خود، جلوگیری از تشکیل سنگ (در مثانه یا کیسه صفرا)، توسط چای کامبوچا بر روی موش های صحرایی دیابتی ناشی از آلوکسان که توسط آلولو و همکاران انجام شده نتایج آن به شرح زیر می باشد.
این موجودات گیاهی از بیست و پنج میلیون سال پیش روی زمین شروع به زیست نموده اند که در ابتدا به صورت جلبک هایی بوده که به فضای اقیانوس محدود می شده، اما بعد از گسترش آن ها در زمین به صورت واحد که همان گلسنگ است درآمده و فقط به شکل همزیستی یا قارچ قادر به ادامه حیاط هستند. بر پایه شواهد فوق کامبوچا فقط قارچ نیست بلکه موجودی است که از همزیستی قارچ و جلبک بوده و به همین دلیل می تواند هم مخمرها و هم باکتری های بدن را تأمین کند.
نظر پاستور ویدینجر گیاه شناس نامی، در مورد کامبوچا می گوید :
تولید مثل آن، مانند مخمرها، از طریق هاگ صورت نمی گیرد. پس می توان گفت که کامبوچا یک گلسنگ است.
گلسنگ ها قدیمی ترین اجزای غذایی و درمانی بشر به شمار می آیند. این موجودات گیاهی حدود ۲۰۵ میلیون سال پیش روی زمین ظاهر شدند. شروع آن به صورت جلبک هایی بود که به فضای اقیانوس ها محدود می شد.
وقتی به طرف زمین به حرکت در آمدند، رابطه ای بین خود به وجود آورده و به صورت واحدی که همان گلسنگ است درآمدند. تنها در این صورت قادر به ادامه حیات هستند. جلبک به قارچ غذا و هیدرات کربن می رساند و قارچ آب و مواد معدنی لازم را برای جلبک تأمین می کند.
بیش از ۱۶۰۰ نوع گل سنگ یافت می شود. یک دسته از گلسنگ ها مواد غذایی انسانی و دسته ای دیگر مواد غذایی جانوری را تأمین میکنند. بعضی از انواع آن نیز برای ترکیبات دارویی و درمانی بکارمی روند و از خزۀ بلوط در صنعت عطر سازی استفاده می شود.
گلسنگ ها نیرو بخش هستند. گرچه از تنوع زیادی برخوردارند، ولی جملگی دارای ساختمانی مشابه (اسید گلسنگ) هستند. این اسیدها اجزای جدا نشدنی گلسنگ ها هستند، زیرا برای زنده ماندن آن ها ضروری هستند. هرجا گلسنگ باشد، حیات هم هست.
قارچ کامبوچا فقط یک قارچ نیست، بلکه موجودی است که از همزیستی جلبک و قارچ پدید آمده است. یک جلبک کامبوچای بالغ پوسته ای سخت و ژلاتین مانند تشکیل می دهد که به اندازه محیط ظرفی است که در آن کشت داده می شود.
پاستور ویندینجر طی سفری که به تایوان داشته با شربت ترش و شیرینی (کامبوچا) که موجب رفع خستگیو آرامش وب شده است آشنا شده و از آشنایی با این قارچ بسیار خرسند بوده و به کشت آن مبادرت ورزیده است.
امروزه دانشمندان و محققان در زمینه ی داروهای طبیعی تحقیقات زیادی روی این قارچ انجام داده اند که موجب شگفتی است یکی از قابل قبول ترین این تحقیقات که در دانشگاه امسک در روسیه و همچنین در کشورهای غربی توسط دکتر رودلف اسکلنر اراده شده که در آن زمان اکثر روزنامه-های آلمان درباره تحقیق دکتر اسکلنر صحبت می کردند.
او اهل آلمان شرقی بود و طب را در دانشگاه پراگ فرا گرفت و به قارچ کامبوچا برای اولین بار در صومعه ای برخورد کرد. وی طی جنگ جهانی به کشت قارچ کامبوچا پرداخت و تحقیقات عملی خود را بر روی این قارچ انجام داد. در سال های ۱۹۶۰، نتایج تحقیقات خود را در نشریات علمی منتشر کرد، که حاضر آن افزایش آگاهی درباره خواص درمانی و تقویتی کامبوچا بود.
دکتر اسکلنر کامبوچا را برای درمان بیماری های دیابت، فشار خون بالا، اختلالات گوارشی، دفع و همچنین رماتیسم و نقرس با موفقیت تمام به کار می برد.
وی محدوده کاری خود را بر درمان سرطان متمرکز کرد و کامبوچا را در این برنامه گنجاند. روش های درمانی او چندان با توفیق همراه بود، که بیشتر پزشکان به پیروی از او پرداختند. محققان بر این باورند که این نوشیدنی سبب سلامتی و درمانگر بیماری سرطان است.
از زمانی که دکتر ورونیکا کارستنز از کامبوچا برای درمان سرطان همسر رئیس جمهور اسبق آلمان استفاده کرد این شربت خوش طعم به عنوان داروی سرطان از طرف دکتر اسکلنر و دکتر کارستنز معرفی شد.
همچنین هنگامی که معلوم شد رونالد ریگان، رئیس جمهور اسبق ایالات متحده دچار سرطان شده است، گزارش هایی مربوط به درمان او تحت الشعاع موضوعات مهم سیاسی قرار گرفت.
گونتر فرانک، محقق و نویسنده معروف می گوید که ریگان از طریق مطالعه زندگینامه ی الکساندر سولژ نیتسین نویسنده و برنده جایزه نوبل، با کامبوچا آشنا شد.
هنگامی که پزشکان تشخیص داده بودند که سولژ نیتسین دچار سرطان شده است، وی را در بخش سرطان بیمارستانی در تاشکند بستری کردند.
سولژ نیتسین روزانه یک لیتر از چای کامبوچا را می نوشید و پزشکان متوجه شدند که با مصرف این نوشیدنی سرطان سولژ نیتسین در همان حد متوقف شد. در پی این اطلاعات، قارچ کامبوچا از ژاپن برای ریگان آورده شد و نوشیدنی کامبوچا برای او تهیه گردید و رونالد ریگان، رئیس جمهور اسبق ایالات متحده با مصرف روزی یک لیتر از این شربت پیشرفت سرطان خود را متوقف کرد.
و توانست دوره ی ریاست جمهوری خود را به پایان برساند. دکتر رابرت. ای. ویلنر آمریکایی در کتاب خود با عنوان “درمان سرطان” از کامبوچا به عنوان درمانی موثر یاد می کند.
امروزه این قارچ در اروپا و آمریکا بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. تا جایی که در آمریکا انجمن استفاده کنندگان از قارچ کامبوچا تأسیس شده است. چند سالی است که قارچ کامبوچا از روسیه به کشور ما نیز راه پیدا کرده و در بعضی نقاط از آن استفاده می شود.
این چای در کشورهای منطقه قفقاز و روسیه بسیار پرطرفدار است و به صورت نوشیدنی بسیار گوارا و شادی آور مصرف می شود.