تاریخچه کامبوچا در دنیا

تاریخچه کامبوچا در دنیا

چای کامبوچا برای بسیاری از افراد ناشناخته می باشد و شاید اولین سوالی که با شنیدن این کلمه به ذهن آن ها خطور کند این است که کامبوچا چیست؟ آیا یک معجون است؟ قارچ و یا نوعی گلسنگ؟ یا شاید یک موجود خوردنی؟ و هزاران سوال دیگر. از دیدگاه برخی از عوام کامبوچا نوعی قارچ می باشد، ولیکن محققین بر این باورند که کامبوچا فقط یک قارچ نیست، بلکه مخلوطی از تعدادی باکتری، قارچ و مخمرها با شیوه ی پرورش مخصوص می باشد. چای کامبوچا نوعی نوشیدنی است که به کمک گروه خاصی از خانواده باکتری ها و مخمرها به همراه چای سبز یا سیاه طی مدت زمان مشخص به دست می آید. درواقع این موجودات زنده چای شیرین شده را تخمیر نموده که سبب ایجاد طعم گوارا و سبب احساس شادابی و آرامش در انسان می شوند.

 

تاریخچه کامبوچا در دنیا

 

ریشه نام این چای می تواند ژاپنی باشد، که بر طبق آن «کومبو» به معنی خزه ی قهوه ای و «چا» به معنی چای است. بعضی از پدر بزرگ ها و یا مادر بزرگ ها (برخی کامبوچا را چای مادر بزرگ ها می نامیدند) اطلاعاتی در مورد چای قارچ داشته و یا حتی ممکن است آن را مصرف نموده باشند. قبل از جنگ جهانی اول استفاده از کامبوچا بسیار رواج پیدا کرده بود، ولیکن در زمان جنگ به دلیل کمبود چای و شکر (محیط کشت کامبوچا) از رواج افتاده و به دست فراموشی سپرده شد، ولی مجدداً بعد از جنگ های جهانی رونق گرفته است. در طی سال های اخیر تحقیقات مؤثر و جدیدی توسط محققین بر روی آن صورت گرفته است. تحقیقات جدید حاکی از خواص درمانی و معجزه آسای این چای بوده که سبب شد مصرف آن دوباره افزایش یابد.

 

پژوهش گران معتقدند که نوشابه کامبوچا یک ماده غذایی مکمل به حساب می آید و مصرف آن سیستم دفاعی بدن را تقویت، و موجب جلوگیری از بیماری ها می شود (در واقع حالت یک آداپتوژن را ایفا می نماید).

 

تاریخچه کامبوچا در دنیا

 

برطبق تحقیقات انجام شده معلوم گردید که ممکن است مهاجرین آسیا و اروپای شرقی قارچ کامبوچا را به غربی ها شناسانده باشند. امروزه برخی از پزشکانی که بیماری های مختلفی را با کامبوچا درمان نموده اند، معتقدند نه تنها مصرف کامبوچا برای بیماران مفید است بلکه مصرف همزمان آن با داروهای شیمیایی نیز نتایج درخشان تری به بار می آورد.

۲-۱- تاریخچه کامبوچا در دنیا

امروزه کامبوچا به عنوان یک نوشیدنی فرح بخش با سابقه چند صد ساله، به طور وسیع در سطح جهان مورد استفاده قرار می گیرد. علی رغم این اقبال عمومی، اطلاعات منتشر شده در رابطه با آن محدود و اکثراً عوامانه بوده ولیکن در سال های اخیر تحقیقات عملی وسیعی در مورد آن صورت گرفته که در این کتاب به برخی از مهم ترین آن  ها پرداخته می شود.

در حال حاضر بعضی منشاء چای کامبوچا را چین و بعضی دیگر مصر یا ژاپن می دانند و به آن چای قارچ معجزه آسا نیز می گویند. آنچه در معتبرترین منابع ذکر شده است، جاکی از این می باشد که کامبوچا ۲۲۱ سال قبل از میلاد در چین و در زمان سلسلۀ تسین به عنوان شربتی که عمر جاودان می بخشید نیز معروف بوده است. این چای نام های مختلفی داشته که یکی از معروف ترین آنها «چای خدایی» بوده که از آن برای درمان ناراحتی های مزمن گوارشی استفاده می شده است. همچنین می گویند که در سال ۴۱۴ میلادی، حکیمی کره ای به نام کومبو آن را برای درمان بیماری امپراطور ژاپن تجویز کرد. اعتقاد برخی بر این است که که «چای خدایی» از طریق کره، از چین به ژاپن آورده شد و در آنجا نیز «چای تیشه کمبو» یا «چای کومبو» نام گرفته و سپس از راه خطوط بازرگانی به روسیه و کشورهای اروپای شرقی انتقال یافته و در آنجا نیز عمومیت پیدا کرده است.

 

 

همچنین بر طبق اسناد بدست آمده مورخان معتقدند که فرهنگ استفاده از این چای هنوز هم دست نخورده باقی مانده و در طی جنگ ها و سفرهایی که در طول تاریخ اتفاق افتاده به مناطق دیگر دنیا نیز راه یافته است، به طوری که مارکوپولو در طول سفر خود به چین با این چای آشنا شده و دستور تهیه و مصرف آن را به اروپا برده و از آن به عنوان «اکسیر جوانی» یاد می کند. آرشیو تاریخی نیز نشانگر این واقعیت جالب در مورد استفاده از چای کامبوچا توسط جنگجویان سامورایی ژاپنی نیز بوده، به طوری که رزمندگان سامورایی عادت به مصرف و ترمیم این چایی برای حفظ انرژی، زنده دلی، تجدید قوا و روحیه خود در طول جنگ بوده و نیز برای آن ارزش خاصی قائل بوده اند. در سال ۱۹۲۰ محققین بررسی های جدیدی در مورد خواص قارچ جادویی را آغاز و منتشر نموده که متأسفانه تحقیقات آن ها با آغاز جنگ جهانی دوم دوباره متوقف شد و سپس در سال های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ کامبوچا مجدداً به عنوان پادزهری در برابر عادات غلط تغذیه به شهرت رسید. به عنوان نمونه، از کارگاساک در روسیه گزارش هایی درباره ی مردمی که عمر طولانی داشتند رسیده، که آن را به مصرف چای کامبوچا نسبت می دادند. به همین دلیل کامبوچا را «چای کارگاساک» نیز می نامند.

 

در جزایر کوموی و ماتسو در نزدیکی ایالت فویکن به زبان محلی به کامبوچا “تی ای” می گویند که کلمۀ “تی” به معنی چای انگلیسی و همچنین نام کن پوچا یعنی «چایی ای که از اقیانوس گرفته می شود» نیز نامیده می شده که به عنوان یک نوشیدنی گوارا و خوش طعم مشهور بوده که هم اکنون نیز اکثراً در فصل تابستان آن را با یخ نیز مصرف می کنند.

همچنین در سلسله “تسین دینستی” نیز این چای شناخته شده بوده و در آنجا کامبوچا بنام “گادلی تیش” شناخته می شده و موارد استفاده ی متعددی داشته از جمله، برای ایجاد زندگی طولانی، دارویی برای بیماری ورم معده مزمن و بسیاری از بیماری های دیگر نیز تجویز می شده است. امروزه چای کامبوچا به عنوان یک “چای پروبیوتیک” شناخته، که با اضافه نمودن طعم های (گیاهان دارویی و میوه ها) مختلف به بازار راه پیدا کرده است.

 

در دهه ۱۹۶۰ “گروه های شیوه ی زندگی بهتر” به فواید کامبوچا پی بردند و رواج آن به عنوان یک شیوه ی خوب برای سلامتی همچنان در حال توسعه می باشد. به نظر آقای خوزه پرکو، یکی از پیشکسوتان مصرف کامبوچا، تهیۀ کامبوچا از چای سبز، نسبت به چای سیاه از ارزش درمانی بیشتری برخوردار است. آقای پرکو با بهره گیری از انواع میوه ها و گیاهان طبی (که عصارۀ برگ انبه هندی یکی از آن ها است) توانسته، کامبوچا را مدت طولانی تری نگه داری کند. ناگفته نماند که مصرف نگهدارنده های مصنوعی باعث ترش شدن این نوشیدنی می شود.

 

دیدگاه‌ خود را بنویسید

اسکرول به بالا